افکار ناخوداگاه ، عمیقا در روان تو گسترده شده اند.
این افکار شامل نظرها ، تخیل ها وتعهدهای بی شماری می شوند که به اهداف قوی و نامرئی تو شکل بدهند .
اگر به مشکلات پیرامون خود که پیش از این با آنها روبه رو می شدی توجه کنی ، ممکن است بتوانی با رویدادی احساسی که در جایی از زندگیت رخ داده و در ذهنت نقش بسته است ، ارتباط برقرار کنی .
اتفاقاتی نظیر عدم تعهد در یک رابطه ، آزارهای دوران کودکی ، والدینی که هرگز به خواسته ها و نیازهایت توجه نمی کردند ، شرمساری های عمومی وشکست های شغلی ، کاملا در ذهنت جای می گیرند ، اما هرچه بیشتر به آینده و آنچه که واقعا می خواهی به انجام برسانی فکر کنی ، آن افکار عمیق تر در ذهنت جای می گیرند.
به یاد داشته باش وقتی موضوعی را که در آن موفق هستی ، مورد بررسی قرار داده و کشف می کنی ، به معنای مبارزه و مقاومت در برابر آن افکار و اعمال نیست ، بلکه مفهوم آن ، تغییر مسیر و قرار گرفتن در راه رسیدن به اهداف و نتایج جدید است .
.
.
.
چنانچه بتوانی در کاری که مشغول انجام دادنش هستی تمرکز کنی ، ضمیر ناخوداگاهت شروع به ایده پردازی می کند ، هر بار که این کار را انجام می دهی ، باعث افزایش اعتماد به نفس و اطمینان در خود می شوی ، تمام این ها در طولانی مدت بر افکارت تاثیر می گذارند .
افکارت می توانند به واقعیت زندگی ات تبدیل شوند . تنها به خاطر اعمال تو است که افکارت واقعا تبدیل به زندگی ات می شوند .
تا آن زمان ، آن ها فقط فکر و خیال هستند .
گاهی ذهن ما همانند آیینه های خانه های سرگرمی ، زندگی مان را کوچک و بزرگ یا ناهماهنگ نشان می دهد . افکار ما اغلب درکی غیر واقعی از جهان دارند که با تفسیرها ، سوءتفاهم ها ، رفتارها و نظرهای غیر ارادی و برنامه های فرهنگی و خانوادگی که زندگی ما را شبیه صفحه ی کاغذی نشان می دهد ، پر شده اند . در حالی که هرچه بیشتر به واقعیت زندگی نزدیک شویم ، تلاش مان نیز بیشتر می شود .
.
.
.
اقدام و عمل ، چرخه ی زندگی را آسان تر می کند . بی حرکتی و عدم فعالیت ، شک و ترس ایجاد می کند . فعالیت کردن ، اعتماد به نفس و شجاعت به ارمغان می آورد . اگر می خواهی بر ترست غلبه کنی ، در خانه ننشین و در باره اش فکر نکن . بیرون برو و مشغول کار و تلاش شو .
دیل کارنگی